Etap uliczny był zdecydowanie najlepszy ze wszystkich, na jakich dotychczas byłem. Moja drużyna utknęła dopiero (a może już?) na odnalezieniu Bramy Bożego Ciała.

Bardzo dobra organizacja pracy; ciekawe stroje, interesujące rekwizyty, Dziad Wędrowny ślicznie śpiewał, a Szwedzi byli przerażający.

Świetne stroje - można było poczuć klimat epoki! Statyści, a może raczej aktorzy bardzo wczuwali się w swoje role.

Największe brawa należą się dziewczynie przebranej za zakonnicę - podbiła nasze serca:)

Krótko mówiąc: czegoś tak fantastycznego jeszcze nie przeżyłam. Zjednoczyło to wszystkich moich pokłóconych kumpli i wreszcie wyszłam na miasto.